Chwilę przed podróżą

Kilka lat marzeń. Pół roku przygotowań. Planowanie szczegółów - bo cel znany był od dawna: PERU, może jeszcze któryś z krajów ościennych.
Przeprawić się przez Andy koleją Malinowskiego, zejść na dno kanionu Colca, kilka dni spędzić w dżungli, być na legrndarnym Machu Picchu. Pojeździć konno na kolejnym kontynencie.
Peru wydawało się być kwintesencją Ameryki Południowej: dżungla dorzecza Amazonki, Andy, wybrzeże Pacyfiku ze swoimi pustyniami i wyspami, słynne rysunki ziemne płaskowyżu Nazca, Machu Picchu, Cuzco - stolica imperium Inków i ich święte jezioro Titicaca. Do tego masa poloników: inż. E. Malinowski, odkrywcy "dla świata" kanionu Colca, przedwojenni alpiniści - zdobywcy najwyższych szczytów Andów, architekt Jaxa Małachowski! Samo rozmyślanie i czytanie o tych miejscach, sprawiało mi od dawna przyjemność.
Decyzję podjąłem jesienią ubiegłego roku, kiedy dowiedziałem się, że kolej transandyjska po kilku latach przerwy ponownie dostępna jest dla turystów. Długo szukałem odpowiedniej oferty wśród propozycji klubów trampingowych. Znalazłem taką, która pozwalała urwanie się na parę dni do dżungli i przedłużenie pobytu o podróż koleją transandyjską. W marcu wiedziałem już kiedy wyjadę i co zobaczę.
Teraz piję ostatnią przed wyjazdem herbatę, patrzę na wypchany plecak. Czy wszystko zapakowane? Co jeszcze zabrać? Ostatnie dni były nerwowe: zgubienie paszportu, ekspresowe wyrabianie dowodu osobistego, bo jest niezbędny do odbioru nowego paszportu, oczekiwanie na nowy pass - wyproszony w urzędzie by był za dwa, a nie cztery tygodnie. Dziękuję Bronku, dziękuję paniom z biura paszportów. Dziękuję za pomoc, życzliwość - bez Was pojechałbym do przysłowiowego Honolulu.
Wyruszam więc do Piaseczna, przenocuję u mojej siostry, Ani i następnego dnia rano wylot.

Komentarze (0)